Ang Laro ay Hindi Random

Ginawa ko nang isipin na ang larong ito ay code lamang. Itinuro sakin ng ama kong ang mga sistema ay hindi naglalait—ito’y binuo para maunawa. Ipinakita sakin ng ina na ang katahimikan ay ang tanging katotohanan kapag tumigil ang makina. Kalaunan, sinulyapan ko ang isa pang live feed mula sa Web3 na ‘Luxury Bridge Car Spectacle’. Itinaguyod nila ang neon rewards at liboan sa bawat spin—pero hindi ito sinasabi: ang iyong data ay hindi mo. Ang RNG ay sertipikado. Ang win rate ay nailathala. Pero walang sumisigaw kung sino ang nag-code ng pangako sa ilalim ng mga pindutan. Hindi ako dito para maglaro—dito ako dahil alam ko ang aking kabatahan: midnight code sessions sa Queens, kung деkan pa ni nanay, ‘Ano kung fair play ay isang punsiyon?’ Tawag namin ito bilang ‘fair play’ dahil naniniwala kami na maaaring piliin ang numero—pero hindi talaga random. Hindi alam ng algorithm kung mananalo ka—kundi kung patuloy ka. Nakikita kong bumibili ng $800 sa isang spin—not for joy, pero para kontrol. Itininda nila ang tiket bilang pag-asa. Isusulat ko ito upang huwag makuha nang iisa ang aral na ito.