Nakalayas sa Pag-Click

Nag-isip ako na bawat pag-click ay may layunin.

Noong una, gumawa ako ng mga eksperyensya sa Meta para makaramdam ang tao ng nakikita. Ngayon, bilang manunulat na naglalakad sa digital mundo, nakikita ko kung paano madaling mapasira ang hiling sa pagkakakilanlan hanggang sa pagkabigat.

Kahapon gabi, nakita ko ang isang tao na nilalamangan ang browser matapos manalo ng ₹800 sa laro ng “luxury bridge car”. Ngumiti siya. Tapos pindot niya ang ‘exit’. g walang pagsasalita. Walang post. Tanging katahimikan lang.

Iyon ang lumipas sa akin.

Ang Illusion ng Kontrol

Ang mga laro ay nagpapalagay na libre sila: pumili ka ng numero, i-spin mo ang wheel, maglalaro ka hanggang magawa mo ang reward. Ang interface ay nagmamaliw — parang bawat segundo ay mahalaga. Pero ilalim nito? Isang maingat na ritmo ng halos panalo at dala-dala panggantimpala.

Alam ko ito nang mabuti. Hindi lang dahil research—kundi dahil minsan akong nakatulog habang nakatingin sa screen, hopeful na isa pang round ay sana makapagbigay sakin… sapat.

Kapag Nagwagi Ka Pero Parang Walang Buhay

May datos: maraming maliit na panalo ay maaaring maka-trigger ng dopamine tulad ng gambling—kahit walang totoong pera. Ang utak hindi iniisip kung pera o pixel; iniisip niya lamang yung pattern ng parusa at kapakanan.

Pero ano nga ba’y hindi sinasabi ng algorithm? Maaari kang manalo araw-araw pero parati kang nalulumbay. Maaari kang tumama five beses—pero bakit mas malala pa yung dibdib mo?

dahil hindi tayo nabuo para sa patuloy na pagbabago. Tayo’y nabuo para sa kabuluhan. Nagnanais tayo maging tunay—hindi lamang ipinapansin ng isang algoritmo na sinusuri ang bawat click at sumusubok humula sayo susunod mong galaw.

Ang Tunay Na Laro Ay Sa Loob Mo Na Lang

Ano nga ba’y nagbago? Pareho man siguro yung mga batas—pero iba na yung relasyon ko dito. Simula nung tinanong ko: Bakit ako naglalaro? Kung masaya? Magpatuloy lang Kung nahihirapan ka? Huminto—with grace, not guilt.

Hindi ito tungkol sa pakiusap—itong baguhin muli ang ari-arian r

Ngayon kapag naglaro (oo nga, minsan), may limitasyon:

• Budget: Rs. 10 bawat session
• Timer: 25 minuto lang
• At pinaka-importante: huminto bago gusto mong patuloyin r

Kapag umalis na ang screen at bumabalik ang katahimikan,r hindi ako nadamot.r Ito’y kalayaan.r

Hindi Kailangan Mo Ng Mga Panalo—Kailangan Mo Ang Katotohanan rAng katotohanan ay simpleng:rHindi kami nasira dahil talo.r Nasira kami dahil patuloy naming hinahanap yung mga ripple habambuhay,bukod kay lungkot r

dahil wala kami dumapa’t nanood sa malinis at tahimik na tubig.r

Yung babae noong huli? Hindi siya nawalan.ngunit nanalo siya ng mas mahalaga:rAng karapatan para maging tahimik—at okay dito.rr tulad niya rin,nasa loob mo,mga sandali,kabuuan mo,sarili mong buhay,rna walang kailangan magpasalamat o mangyaring tagumpay r gusto man o hindi nila makita,yun ay totoo.