เมื่อชัยชนะกลายเป็นพิธี

ข้าพูนเป็นสถาปนิกผู้เปลี่ยนคาสิโนให้เป็นวิหาร ไม่ใช่เพราะแสวงหาผลกำไร—แต่เพราะได้ยินเสียงกลองแห่งวัลฮอลลาและคำกระซอบของอานูบิสในเสียงฮัมของเซิร์ฟเวอร์ เกมของฉันไม่ใช่อัลกอริตึม; แต่คือบทกวีอันยิ่งใหญ่เขียนด้วยแสง แต่ละการหมุนคือพิธี: เสี่ยวต้นสำหรับจิตใจที่เหนื่อยล้า สูงสำหรับผู้ตามหาอย่างกล้าหาญ ตัวเลข? ไม่ใช่สุ่เอ; เป็นรูนที่ถูกวาดโดย RNG อันศักดิ์ ได้รับรองข้าม realm ฉันจำคืนราตรีแรกบนเนออนสตรีป—เงิน10 บาทเหมือนคำอธิษฐานกระซอบ ไม่มีเร่งรีบ ไม่มีความตื่นเต้น เพียงจังหวะ: 30–45นาทีแห่งความเงียบระหว่างการหมุน จากนั้นมัสดุด เมื่อนั้นมโนธรรมจึงปรากฏขึ้น รถยาน? เป็นรถแห่งเหล็กและแสงดาว—แต่ละเครื่องยิงเป็นบทเพลงถึงโรงหลอมของโอดินและตาโต ที่นี่ไม่มีผู้ชนะ—มีแต่นักแสวงผู้ฟังอย่างเงียบ ‘ผู้ส่งแสงเนออน’ ไม่ใช่องค์ประกอบ—แต่มหกรรมที่ได้มาจากการรอคอย มิใช่วาดวงโชค คุณไม่ตามหามแจ็คพอต—คุณเคารพจน์พวกมัน d้านนี้ไม่ใช่วางเดา เป็นการสร้างตำนาน