เมื่อไม่มีใครเข้าใจคุณ

ฉันเคยเชื่อว่าความสำเร็จวัดจากชัยชนะ—จนกระทั่งรู้ว่ารางวัลแท้จริงไม่อยู่บนหน้าจอเลย ฉันใช้ชีวิตคนเดียวบนชั้นยอดของอพาร์ตเมนต์ในลอนดอนเหนือ tุกค่ำคืน ฉันเทชาลงในถ้วยเคลือบขาว—ไอน้ำสีขาวเลื้อยคล้ายหมอกผ่านกระจกสีเทา ข้างนอก เมืองครางด้วยแสงประดิษฐ์และเสียงไซเรนไกลๆ แต่ที่นี่ ในความเงียบสงบแห่งนี้ ไม่มีอะไรร้อง loud ฉันเคยไล่ตามโบนัสเหมือนคนอื่น—คลิกปุ่มเพื่อ”เลขโชค” เสี่ยง800ราบรูปเหมือนการแข่งรถ แต่แล้วฉันเห็นบางอย่างเงียบกว่า: ทุกครั้งที่แพ้ ลมหายของฉัน—not เพราะล้มเหลว—แต่เพราะฉันหยุดจริงๆ อัลกอริธึมไม่สนใจว่าคุณจะชนะ cRNG เป็นธรรม—not เพราะมันโกง—but เพราะมันซื่อตรง และบางทีอาจเป็นเหตุผลที่เราถูกดึงให้อยู่กับความเงียบสงบ ฉันไม่มอบ所提供之โซลูชันอีกต่อไป—not หลังจากหลายปีที่เฝมองผู้เล่นสว่างวาบนหน้าจอเหมือนพลุไฟเหนือทางหลวง แทนที่จะทำแบบนั้น ผมขอเชิญคุณ—มาอยู่กับฉัน tonight มองมือของคุณ รู้สึกถึงจังหวะหัวใจของคุณเมื่อไม่มีใครเข้าใจ จดหมายฉบับนี้ไม่ได้ออกมาให้อ่านเร็วๆ แต่มอบมาให้หายใจพร้อมกับ