เมื่อไม่มีใครเข้าใจคุณ อ่านจดหมายฉบับนี้

ฉันเคยคิดว่าความสำเร็จวัดจากแรงเครื่องยนต์—เสียงคำรามและแสงนีออนบนสะพานสูง แต่หลังคืนเงียบยาวใต้แสงดาว เข้าใจแล้วว่าสิ่งที่เงียบที่สุดคือชัยชนะที่ไม่ต้องพูดออก

พิธีของการเดิมพันเล็กๆ

ฉันเล่นด้วยการเดิมพันครั้งละสิบ—ไม่ใช่เพราะมันปลอดภัย แต่เพราะมันทำให้ฉันหายใจ การคลิกแต่ละครั้งกลายเป็นช่วงเวลาหยุดนิ่ง หน้าจอส่องประกายอย่างเบามือ เมืองเงียบโดยไม่ตะโกน ในจังหวะนี้ การควบคุมไม่ใช่เรื่องความเร็ว—แต่เป็นเรื่องการมีอยู่

รางวัลไม่อยู่ที่ตัวเลข

RNG ไม่มีหนี้ใดกับคุณ—มันแค่มอบให้ ส่วนถ้าคุณไลตามาหาผลประโยชน์เหมือนรถแข่งผ่านตรอกนีออนตอนตีสามโมง เชื้อชาติทำไมคุณเริ่มมา? ความเชี่ยวชาญแท้จริงไม่ใช่อัตราสองเท่า—แต่อยู่ที่รู้จังหวะที่จะหยุด

จังหวะของคุณเป็นของคุณ

บางคนเรียกว่า “ความเสี่ยงสูง” คนอื่นเรียกว่า “หรูหรา” ฉันเรียกว่าความเงียบ—การเดินผ่านแสงอำและฝนเทาในเย็นวันพฤหัสฯ เลนมของคุณไม่ใช theirs. ชัยชนะของคุณไม่ใชเหรียญ—it เป็นลมหายใจที่เก็บไว้นานพอจะจำได้ว่าใครเคยเป็นมาก่อนเสียงรบจะเริ่มขึ้น

ปล่อยทางเบาๆ

ฉัน不再追踪ชัยชนะหรือขาดทุนเหมือนคะแนนบนตารางนำหน้า อีกต่อไปแล้ว…ฉัน追踪ความเงียบแทน—كيفกาแฟเย็นข้างเก้าอี้เปล่าว่างตอนสองสลบ และความเงียบที่จำชื่อของคุณได้ดีกว่าอัลกอริตึใดๆ