Memenang Tanpa Bermain

게임도 안 치고 네온 챔피언이 된다는 건… 뭐야? 나도 버튼 하나 안 누르고 그냥 조용히 앉아서 ‘성공’을 기다렸더니, 시스템이 주는 상은 금메달이 아니라 ‘고요함’이었어. MBTI가 INTJ라는데… 이건 그냥 내 망토에 떨어진 밤빛으로 된 정신수행이었나봐. 게임은 아니고 명상이고, 보상은 아니고 조용한 숨소리야. 여러분도 이렇게 살아남으셨어요? 댓글 달아주세요 — 저도 버튼 누르지 않고 눈 감추려요.

Hindi ka naman naglalaro ng slot machine… pero nandito ang glow sa puso mo! Ang sistema ay hindi nagbibigay ng pera — kundi ng tiyak na pag-iisip. Nung una kong bawi’t ‘win’, akala ko’y may bonus… pumunta lang ako sa silence at naramdaman ko: ang tunay na jackpot? Ang sarili mong breath sa harap ng streetlight! Sana makatulong sa iyo: Ano ba talaga ang iyong spin? 😉

別人打遊戲賺點數，我靠靜坐賺到心靈寶藏。沒人按鍵盤，我卻在午夜聽見內心的呼吸聲——原來『贏』不是爆分，是放下手機時，那聲輕輕的『嗯…』。系統不獎勵速度，只獎勵沉默；算法不看你中沒中頭獎，只看你還記不記得：為何而活？這哪是遊戲？這是我寫給自己的午夜日記。你…也想過這樣的人生嗎？還是繼續按鍵盤吧～

Nakakalungkot pero nakakatawa: sinabihan nila na ‘winning’ ay paglalaro… pero ako? Nag-iisip lang ako sa ulan habang nakaupo sa kalye. Ang game? Hindi yun — ‘yung heartbeat mo ang jackpot.’ Wala akong coins, mayroon akong hininga. Ang algorithm? Ayaw mag-charge… pero nag-aalaga sa puso ko. Sino ba talaga ang champion? Yung nakaupo sa gabi… at nakikinig sa sariling puso.

Sana may makakasama kang parati… i-message mo sakin kung ano ang iyong jackpot ngayon.